Aleksandra była bardzo inteligentną osóbką, miała dobrą pracę i dużo znajomych. Dziewczyna pracowała w biurze rachunkowym, jako księgowa. Swoją pracowitością i skrupulatnością wprawiała w zachwyt szefostwo i klientów.
Niestety wszystko to utraciła, jak za machnięciem czarodziejskiej różdżki wszystkie marzenia i osiągnięcia skończyły się, a wszystko przez jeden gorszy dzień w pracy. Ola popełniła błąd, nieduży, co prawda, ale to wystarczyło zbzikowanemu i nadgorliwemu klientowi. Dziewczyna została zwolniona, po tym wydarzeniu coś w niej pękło, coś się w niej zmieniło. Kobieta zaczęła myśleć, że ciężka praca i uczciwość nie popłacają.
Po pewnych przemyśleniach Ola postanowiła, że zacznie zarabiać pieniążki w sposób nieuczciwy. Nasza skrupulatna dziewczyna miała wiele pomysłów. W końcu postanowiła, że zajmie się zawodowo fake newsami. Aleksandra założyła firmę, która przekazywała i wymyślała różnego rodzaju dezinformacje. Każdy, kto chciał zaszkodzić nielubianej osobie, firmie lub instytucji zgłaszał się do Oli. Zważywszy na to, że działalność ta była nielegalna, działała tylko w darknecie. Zastanawiacie się,czy jest skuteczna? Spójrzcie tylko,kto nie jest, już ministrem środowiska. Ta historia uczy nas jednego, a mianowicie, że nie warto zadzierać z księgową.

Aleksandra była bardzo inteligentną osóbką, miała dobrą pracę i dużo znajomych. Dziewczyna pracowała w biurze rachunkowym, jako księgowa. Swoją pracowitością i skrupulatnością wprawiała w zachwyt szefostwo i klientów.
Niestety wszystko to utraciła, jak za machnięciem czarodziejskiej różdżki wszystkie marzenia i osiągnięcia skończyły się, a wszystko przez jeden gorszy dzień...

Dźwięk pracującej w ścianie wiertarki prześladował pana Józefa już od tygodnia. Jasne, mieszka się w bloku i takie są tego "uroki" ale ostatnio sąsiad zamiast robić remont po prostu chyba zakochał się w swojej wiertarce. Dzień w dzień od poniedziałku do soboty, od rana aż do 21.59 pan Józef miał zapewniony darmowy "koncert" Pana Wiertary. Będąc człowiekiem niezwykle spokojnym i tolerancyjnym, postanowił uprzejmie porozmawiać z sąsiadem, zaprosić na kawę i poprosić o lekkie zmniejszenie intensywności prac bądź chociaż o jeden cichy dzień w tygodniu. Niestety, sąsiad uprzejmość i dobre nastawienie skwitował obraźliwymi słowami na "s" i "d" czyli "spieprzaj dziadu" po czym trzasnął drzwiami przed nosem pana Józefa, następnie słychać było jak zaśmiał się szyderczo i ponownie uruchomił wiertarkę.
Minął miesiąc i wreszcie remont u sąsiada dobiegł końca. Nadeszły też urodziny pana Józefa. Przyjechała rodzina, solenizant zdmuchnął symboliczne świeczki. Pełna ciepła, rodzinna uroczystość.
-Dziadku, dziadku, co chcesz dostać na urodziny?- zapytał jego dorosły już wnuczek. Wtedy pan Józef uśmiechnął się od ucha do ucha, wyciągnął kolorowy katalog z narzędziami budowlanymi i lekko wskazał na największą wiertarkę udarową w ofercie.
-Naprawdę chcesz tą wiertarkę tato? Przecież niedawno robiliśmy remont - zapytał syn pana Józefa biorąc katalog do ręki.
-Synu. Zawsze jest dobry czas na zemstę...tzn. na remont-odpowiedział mu uśmiechnięty ojciec.

Dźwięk pracującej w ścianie wiertarki prześladował pana Józefa już od tygodnia. Jasne, mieszka się w bloku i takie są tego "uroki" ale ostatnio sąsiad zamiast robić remont po prostu chyba zakochał się w swojej wiertarce. Dzień w dzień od poniedziałku do soboty, od rana aż do 21.59 pan Józef miał zapewniony darmowy "koncert" Pana Wiertary. Będąc człowiekiem niezwykle...

Marian nie lubił wtorków. Wszystkie złe rzeczy, jakie mógł sobie przypomnieć, wydarzyły się właśnie we wtorek. To w ten dzień tygodnia auto go ochlapało; mewa zabrała mu z ręki bilet na pociąg i we wtorek właśnie – czego nie mógł przeboleć najbardziej - zabrakło jego ulubionego salcesonu w sklepie. Cały tydzień chodził zły, złorzecząc sklepowym oraz innym miłośnikom salcesonu, przez których jego ulubionego produktu mięsnego dla niego zabrakło. Nie dziwi więc, że gdy nadszedł kolejny wtorek, już od samego rana Marian czuł się nieswojo. Czuł, że złośliwy los czai się gdzieś w pobliżu, wyczekując tylko dogodnej chwili, by mu boleśnie dopiec. Na wszelki wypadek tego dnia postanowił się nie golić, wyłączyć telefon oraz nie ryzykować wychodzeniem z domu. Usiadł wygodnie na podłodze, z dala od okien. Zaczął rytmicznie masować się po brzuchu, planując co zrobi w dniach kolejnych. Myślami był już przy piątku, gdy odezwał się dzwonek. Ręka Mariana zastygła nieruchomo nad brzuchem. Gdy dzwonek odezwał się ponownie, Marian wiedział, że osoba, która stoi za drzwiami, łatwo się nie podda, i że wcześniej czy później nie uda się mu powstrzymać swojej ciekawości. Wstał i zamaszystym ruchem ręki otworzył drzwi. Za nimi stał kurier.
- Dzień dobry, jestem Adam Wtorek, mam paczkę dla sąsiada…
Marian nie pozwolił mu dokończyć zdania. W dwóch krokach dopadł kuriera. Po tylu latach upokorzeń w końcu mógł się odegrać na przeklętym wtorku. Ze sposobności tej nie zamierzał szybko rezygnować.

Marian nie lubił wtorków. Wszystkie złe rzeczy, jakie mógł sobie przypomnieć, wydarzyły się właśnie we wtorek. To w ten dzień tygodnia auto go ochlapało; mewa zabrała mu z ręki bilet na pociąg i we wtorek właśnie – czego nie mógł przeboleć najbardziej - zabrakło jego ulubionego salcesonu w sklepie. Cały tydzień chodził zły, złorzecząc sklepowym oraz innym miłośnikom...

Max był dobrym pieskiem. Ale jego właściciel Jacek chyba tego nie wiedział, bo ciągle pytał Maxa: „No to kto jest dobrym pieskiem?”. Jego pupil oczywiście każdorazowo mu odpowiadał potwierdzając radosnym machaniem ogona, entuzjastycznym szczekaniem lub wykonywaniem popisowych sztuczek. Ale Jacek wciąż tylko pytał i pytał. Święty by nie wytrzymał! Więc Max ugryzł Jacka. Pytanie nie powtórzyło się nigdy więcej, a biedna psina podsłuchawszy jaki los ją czeka musiała uciekać.

Max był dobrym pieskiem. Ale jego właściciel Jacek chyba tego nie wiedział, bo ciągle pytał Maxa: „No to kto jest dobrym pieskiem?”. Jego pupil oczywiście każdorazowo mu odpowiadał potwierdzając radosnym machaniem ogona, entuzjastycznym szczekaniem lub wykonywaniem popisowych sztuczek. Ale Jacek wciąż tylko pytał i pytał. Święty by nie wytrzymał! Więc Max ugryzł Jacka....

Noc[bookLink]4585814|Noc[/bookLink]

Noc[bookLink]4585814|Noc[/bookLink]

 [bookCover]4585814|Noc[/bookCover]